vrijdag 24 februari 2012

Boodschap in een fles wordt aan de andere kant van de oceaan teruggevonden

Twee gezinnen zijn samengebracht door een boodschap in een fles, nadat die via de Atlantische Oceaan meer dan 3.200 km had afgelegd. Dat meldt The Daily Mail.

Aidan Curtis wandelde met zijn hond over het strand van Taunton Sands in Devon, Engeland, toen hij de bewuste fles opmerkte. Hij stuitte op het bericht dat in een plastiek drinkfles de oceaan was overgestoken. De 36-jarige man nam de fles mee naar huis en toonde ze aan zijn echtgenote, Melanie, en hun elf maanden oude dochtertje Isobel. Ze ontdekten dat de fles afkomstig was uit Newfoundland, in Canada.

Op bezoek bij grootouders
De avontuurlijke Mataia Warren (11) wierp de fles met bijhorend briefje in zee toen ze in augustus vorig jaar bij haar grootouders verbleef. Curtis en zijn vrouw beantwoordden de boodschap en verrasten Mataia en haar moeder vorige week op de Canadese radio.

Verrassing op radio
"Mataia werd er helemaal stil van en haar mama begon te huilen toen ze onze stemmen hoorden", zegt Melanie Almond. Op Mataia's briefje is te lezen dat het idee om de boodschap te versturen van haar grootmoeder kwam. Ze vraagt om haar terug te schrijven of te bellen bij het vinden van de boodschap. Haar adres en telefoonnummer stonden onderaan vermeld. Ze voegt er nog aan toe dat ze haar inspiratie haalde bij een oom die ooit hetzelfde deed. Zijn fles legde een veel kortere afstand af en geraakte niet verder dan de Canadese kust.

Antwoord
Almond schreef in naam van haar dochtertje een antwoord en voegde een foto en haarspeld van Isobel toe. Ze zegt: "Ik vond het een leuk idee het te laten overkomen alsof het bericht van Isobel kwam en ik hoop dat ze kunnen kennismaken als ze wat ouder zijn. Vorige week werden we gecontacteerd door het Canadese radiostation CBC. Mataia zou op de ochtendshow gebeld worden en ze wilden ons ook op de radio, als verrassing."

Pennenvrienden
Aiden en Mataia's moeder hadden een kort gesprek waarin ze overeenkwamen elkaar regelmatig te schrijven, in de hoop dat Isobel en Mataia pennenvrienden zullen worden. Mataia's moeder zei nog: "Dit hadden we absoluut niet verwacht. Het was overweldigend, zowel het andere accent te horen als de rest van het verhaal.

Geen opmerkingen: